Refet KÖRÜKLÜ: Muzaffer Türkeş’e Ağıt (1974)

 

Ölümün Tesellisiz

Sevgili yengemiz Muzaffer Türkeş’in
aziz ruhuna.

Şehit kanı can verir elbet ülkü harcına,
Ülkümüzü bozkurtlar diker şeref burcuna.
Kaderde tatmak varmış yaz ortasında güzü.
Ansızın ayrılığın çökertti gönlümüzü.

 

Sevgi dolu kalbinin duruşu pek acıdır.
Ülküyle yanan kalpler ruhuna duacıdır.
Ülkü yolu pek sarptır; yoktur rahatı, düzü.
Ölümün tesellisiz bıraktı gönlümüzü.

Sevgi dolu kalbine düğümü kim bağladı?
Sana gel gel diyenin meğer ölümmüş adı.
Hasret dolu göz yaşın sandukanda çağladı.
Yavruların peşinde boynu bükük ağladı.

Hatıran taptazedir, unutmak elde değil,
Sevgin öyle derin ki.. Sanma ki, dilde değil…
Ruhun uçtu Tanrına, bilirim yerde değil…
Bilmem bir kez gördün mü o solgun yüzümüzü?
Kabrinin tümseğinde bıraktık gönlümüzü…

Refet Körüklü

ÖTÜKEN, ŞUBAT 1975.